Alternatywne zastosowania łubianki do truskawek
Zbieranie owoców miękkich – truskawek, malin, jagód, borówek czy porzeczek – wymaga używania opakowań, które z jednej strony ochronią owoce przed uszkodzeniem, z drugiej będą zapewniały stały dopływ świeżego powietrza. Tradycyjnym rozwiązaniem stosowanym zarówno na dużych plantacjach, jak i w przydomowych ogródkach jest korzystanie ze specjalnie przygotowanych koszyczków zwanych łubiankami lub kobiałkami. Klasyczne łubianki do truskawek czy malin wyplatano z naturalnego drewna, dziś popularność zyskują także znacznie tańsze, a w wielu przypadkach wygodniejsze w użytkowaniu łubianki z wytrzymałej i ekologicznej tektury falistej. Dodatkową zaletą łubianek jednorazowych jest ograniczenie rozwoju pleśni i grzybów. Przyjrzyjmy się bliżej temu, jak powstają łubianki oraz zobaczmy, w jaki sposób można je wykorzystać.
Rodzaje łubianek i ich tradycyjne zastosowania
Tradycyjne łubianki wykorzystywane do zbioru owoców miękkich produkuje się z bardzo cienkich pasków kory wybranych gatunków drzew. Tzw. dartki do plecenia kobiałek pozyskiwano zazwyczaj z lipy, sosny lub wiązu wycinając je ze świeżego drewna ścinanego w czasie okresu wegetacyjnego, dzięki czemu zachowywało ono większą elastyczność. Dziś coraz częściej surowiec do wytwarzania koszyczków na owoce wykonuje się również z popularnej i szybkorosnącej topoli. Cienkie paski, z których wyplata się drewniane kobiałki, są zestrugiwane z pni maszynowo w procesie tzw. łuszczenia drewna. Łubianki na owoce mogą być jednak również produkowane w inny sposób.
Zupełnie inaczej wygląda produkcja łubianek z tektury. W tym przypadku również mamy do czynienia z surowcem pozyskiwanym z naturalnego drewna. Celuloza w postaci ścieru drzewnego jest bowiem obok resztek włókienniczych i makulatury jednym z podstawowych składników większości wyrobów papierniczych. Do wytwarzania kobiałek tekturowych wykorzystuje się tekturę falistą o odpowiedniej gramaturze. Składa się ona z ułożonych naprzemiennie warstw ryflowanych oraz przekładek łączonych klejem. Charakterystyczna fala może mieć różną wielkość w zależności od potrzeb, co przekłada się na odporność na zgniatanie i wytrzymałość materiału. Przy produkcji łubianek zwykle korzysta się z tektury falistej z falą B albo E, czyli tzw. mikrofalą.
Forma łubianek tekturowych jest nadawana dwuetapowo – podczas produkcji oraz u odbiorcy. Kształt arkusza, z którego powstaje łubianka, jest uzyskiwany za sprawą procesu tzw. sztancowania, czyli wycinania odpowiedniego wykroju z arkusza tektury. W odpowiednich miejscach materiał jest także nacinany oraz nagniatany. Dzięki takiemu przygotowaniu koszyczki mogą być bardzo szybko i łatwo złożone już u ich odbiorcy bez konieczności użycia dodatkowych narzędzi czy klejenia. Dostarczanie łubianek w postaci rozłożonej oznacza nie tylko łatwiejszy, a zarazem tańszy transport do nabywcy, ale również wiąże się ze znacznie uproszczonym przechowywaniem oraz oszczędnością miejsca.
Łubianki z trójwarstwowej tektury falistej nie ustępują pod względem wytrzymałości czy cech użytkowych tradycyjnym kobiałkom drewnianym. Są od nich lżejsze, a co ważne można je łatwo poddać recyklingowi albo zutylizować.
Jak jeszcze można wykorzystać łubianki?
Zastosowania łubianek nie ograniczają się do zbierania owoców miękkich. Ze względu na sporą wytrzymałość materiału, z jakiego są zrobione, mogą służyć również do zbioru owoców pestkowych. Poza czereśniami i wiśniami sprawdzą się również przy zbiorach śliwek. Na użytek domowy lub w niewielkich gospodarstwach ogrodniczych i sadowniczych można z nich również korzystać przy zbieraniu pomidorów czy moreli. Nie ma także przeszkód, żeby stosować łubianki do bobu, fasoli czy innych drobniejszych warzyw i owoców. Koszyczki będą również niezastąpione przy zbiorze jeżyn, a także grzybów.
Kobiałki nadają się również do przechowywania różnych przedmiotów przydatnych w ogrodzie. Można je wykorzystać jako wygodne pojemniki lub pudełka na wiele akcesoriów, od niewielkich narzędzi po paczki z nasionami, a nawet przygotowywane pojemniki na sadzonki i cebulki. Nieco szersze zastosowanie mają łubianki tradycyjne, które można wykorzystać także jako skrzynki na rozsady. Łubianki drewniane mogą być także używane jako elementy dekoracyjne. Sprawdzą się zarówno jako bardzo efektowne osłonki na doniczki, a nawet jako skrzynki balkonowe czy donice do uprawy ziół lub jednorocznych kwiatów. Bardzo popularne jest dekorowanie kobiałek rozmaitymi technikami decoupage oraz wykorzystywanie ich jako domowych ozdób czy przedmiotów użytkowych np. jako skrzyneczek na kuchenne drobiazgi, czy niewielkie przedmioty. Dość często łubianki są też używane w formie eleganckiego opakowania na butelki z winami czy dobrymi oliwami.